Ποιός θυσιάζει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο;

Με αφορμή μια φράση από το ποίημα του Pablo Neruda σκέφτηκα να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο. Εκφράζει την άποψη μου χωρίς να είναι απαραίτητα σωστή.

Ποιος θυσιάζει σήμερα τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο;

Πολλοί λίγοι. Είμαστε ήσυχοι, ικανοποιημένοι και χαρούμενοι με αυτά που έχουμε και δεν αναζητάμε πάντα το καλύτερο και πολλές φορές το αδύνατο γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε κι αυτά που έχουμε.

Δεν προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο συναρπαστική και πιο παράξενη. Έχουμε πέσει θύματα της καθημερινότητας επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα την ίδια διαδρομή.

Ποιος πήγε να χτυπήσει το χέρι στο γραφείο του αφεντικού του για να ζητήσει προαγωγή ή αύξηση αν τη δικαιούται; Σχεδόν κανείς γιατί φοβούνται μήπως χάσουν κι αυτά που έχουν, τη δουλεία τους στην προκειμένη περίπτωση και δεν το διακινδυνεύουν.

Ποιος έφυγε από τον ήσυχο και βαρετό τόπο όπου έμενε για να κάνει ένα επικίνδυνο ταξίδι ψάχνοντας την ‘Ιθάκη’ του; Μόνο αυτοί που χαρακτηρίστηκαν ως τρελοί θαλασσοπόροι στη συνέχεια.

Σήμερα δεν ρισκάρουμε, δεν διακινδυνεύουμε αυτά που έχουμε για να κυνηγήσουμε το όνειρο μας. Φοβόμαστε το αβέβαιο, δεν ξέρουμε τι θα προκύψει αν ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα και αναζητήσουμε τα παράξενα και γοητευτικά όμως συγχρόνως και αυτό μας κρατάει επιφυλακτικούς.

Το άγνωστο και το αβέβαιο λίγους τους ελκύει πια. Δεν ξέρουμε αν αυτό που θα συμβεί στο τέλος θα είναι καλό ή κακό. Σίγουρα όμως θα έχουμε αποκτήσει πολλά από τη διαδρομή.

Γιατί λοιπόν να μη ρισκάρουμε για να κυνηγήσουμε αυτό που θέλουμε;