Έκανα μια βόλτα σήμερα το πρωί στα μαγαζιά της Χίου και αντίκρισα τσίρκο! 3 ξυλοπόδαροι να χορεύουν μες τη μέση της αγοράς και 2 άλλοι δίπλα να παίζουν με τα τύμπανα το Γλυκα Γλύκα γλυκιά μου και άλλα τέτοια!
Και εκτώς απο αυτό διαφήμισαν και τα galerie de Beaute γιατι έδιναν στον κόσμο μπαλόνια με αυτήν την επιγραφή!
Είναι αυτό θέαμα Χριστουγέννων? Πάει τα ισοπεδώσαμε όλα.
Λίγο πιο δίπλα ήταν 2 άνθρωποι οι οποίοι απ οτι φαινόταν περνούσαν μαύρα Χριστούγεννα. Ζητιάνευαν στο δρόμο και δεν τους έδινε κανείς σημασία! Όλοι κοιτούσαν το χύφτικο πανηγύρι!
Ρε γαμώτο που πήγαν οι άνθρωποι?
Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2007
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007
Αποστολή Cassini
Καθώς η καθημερινότητα «τρέχει» πάνω στη Γη, ο ρομποτικός απεσταλμένος της εξερευνά ένα σύστημα ουράνιων σωμάτων σχεδόν 1,5 δισεκατομμύριο χιλιόμετρα μακριά από τον μητρικό πλανήτη. Το διαστημόπλοιο Κασίνι - Χόιγκενς που μπήκε στις 30 Ιούνη σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο μετά από ταξίδι 7 ετών, έχει ήδη στείλει πληροφορίες και εικόνες καταπληκτικής 
λεπτομέρειας για τον ομορφότερο (από μακριά) πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και μερικούς από τους 31 γνωστούς δορυφόρους του.
λεπτομέρειας για τον ομορφότερο (από μακριά) πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος και μερικούς από τους 31 γνωστούς δορυφόρους του. 
Το Κασίνι - Χόιγκενς είναι προϊόν της συνεργασίας της NASA, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) και της Ιταλικής Διαστημικής υπηρεσίας. Η NASA κατασκεύασε το Κασίνι, το τροχιακό σκάφος, οι Ιταλοί την κεραία επικοινωνίας με τη Γη και η ESA το Χόιγκενς, την άκατο που θα αποπειραθεί να προσεδαφιστεί (ή ίσως προσθαλασσωθεί;) στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου τον Τιτάνα, τον ερχόμενο Γενάρη. Ο Τιτάνας, είναι μεγαλύτερος από τον Ερμή και έχει πυκνή ατμόσφαιρα που μοιάζει σε σύνθεση με την ατμόσφαιρα που πρέπει να είχε η Γη την πρώτη περίοδο μετά το σχηματισμό της. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μελετώντας τον θα πάρουν απαντήσεις για τα πρώτα στάδια ύπαρξης του πλανήτη μας, στοιχεία που έσβησε στη συνέχεια οριστικά η ίδια η ζωή που αναπτύχθηκε πάνω σ' αυτόν.
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007
Η κατηγορία κατά του Γαλιλαίου.
Η άποψη ότι ο ήλιος είναι ακίνητος στο κέντρο του σύμπαντος είναι παράλογη, φιλοσοφικά λανθασμένη και απόλυτα αιρετική, γιατί έρχεται σε αντίθεση με την Αγία γραφή. Η άποψη οτι η γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος και περιστρέφεται καθημερινά είναι φιλοσοφικά λανθασμένη και αυθαίρετη δοξασία.
Απο τη δικαστική απόφαση της ιεράς εξέτασης.
Αυτά είπε η Ιερά εξέταση για να κατηγορήσει το Γαλιλαίο για την πρωτοποριακή του θεωρία και όπως ξέρουμε σήμερα απόλυτα σωστή. Το θέμα όμως είναι γιατί τον κατηγόρησαν; Μονο για λόγους καθαρά θρησκευτικούς ή και πολιτικούς; Όπως ισχυρίζονται πολλοί ιστορικοί η πολιτικά κατάσταση τότε ήταν τέτοια ώστε ο ανώτερος είχε όλη την εξουσία και τη δύναμη, επηρέαζε το λαό στις αποφάσεις του για το δικό του συμφαίρον και οτιδήποτε μπορούσε να τον αφηπνήσει καταδικαζόταν!
Άλλοι λένε πάλι οτι ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε για λόγους ηθικής επειδή είχε 3 εξώγαμα παιδιά και βρήκαν σαν αφορμή τη θεωρία του.
Μήπως όλα αυτά γίνονται και σήμερα;
Απο τη δικαστική απόφαση της ιεράς εξέτασης.
Αυτά είπε η Ιερά εξέταση για να κατηγορήσει το Γαλιλαίο για την πρωτοποριακή του θεωρία και όπως ξέρουμε σήμερα απόλυτα σωστή. Το θέμα όμως είναι γιατί τον κατηγόρησαν; Μονο για λόγους καθαρά θρησκευτικούς ή και πολιτικούς; Όπως ισχυρίζονται πολλοί ιστορικοί η πολιτικά κατάσταση τότε ήταν τέτοια ώστε ο ανώτερος είχε όλη την εξουσία και τη δύναμη, επηρέαζε το λαό στις αποφάσεις του για το δικό του συμφαίρον και οτιδήποτε μπορούσε να τον αφηπνήσει καταδικαζόταν!
Άλλοι λένε πάλι οτι ο Γαλιλαίος καταδικάστηκε για λόγους ηθικής επειδή είχε 3 εξώγαμα παιδιά και βρήκαν σαν αφορμή τη θεωρία του.
Μήπως όλα αυτά γίνονται και σήμερα;
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007
Η δύναμη της αισιοδοξίας!
Η δύναμη της αισιοδοξίας μπορεί να κινήσει βουνά! Καθόλου ορθολογικό ε;Στην πραγματικότητα η δύναμη της αισιοδοξίας για τη ζωή μπορεί να εμφανιστεί στην πιο απλή εικόνα, στο ανέμελο τρέξιμο ενός παιδιού μέσα σε ένα νεκροταφείο. Το παιδί δεν έχει συναίσθηση για το που βρίσκεται. Απολαμβάνει απλά την αγνότητα και την όμορφη ηλικία του!
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007
Αφιερώματα Κατσιμίχα (2)
Ρίτα-Ριτάκι
Παλεύει το ποτάμι στη θάλασσα να βγει
κι ο ποιητής γυρεύει τη μούσα του να βρει
το κύμα ψάχνει να 'βρει την άκρη του γιαλού
κι εγώ γυρεύω εσένανε
εσένανε που μ' έστησες ξανά στο ραντεβού
Εψαχνα να 'βρω τον μπελά μου και τελικά τον βρήκα
και πήγα και αγάπησα ένα μωρό τη Ρίτα
Ρίτα 18 χρονών κι εγώ 45
Ρίτα εσύ 'σαι στην αρχή κι εγώ στο παρα πέντε
Ρίτα Ριτάκι κανένα δε φοβάσαι
Ρίτα Ριτάκι τίποτα δε θυμάσαι
Ρίτα Ριτάκι απόψε πού κοιμάσαι
Μου το 'χες πει πολλές φορές ότι δε μ' αγαπούσες
συγγνώμη δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες
γι' αυτό λοιπόν σε χαιρετώ και φεύγω δίχως λόγια
με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια
Ρίτα Ριτάκι κανένα δε φοβάσαι
Ρίτα Ριτάκι τίποτα δε θυμάσαι
Ρίτα Ριτάκι απόψε πού κοιμάσαι
Παλεύει το ποτάμι στη θάλασσα να βγει
κι ο ποιητής γυρεύει τη μούσα του να βρει
το κύμα ψάχνει να 'βρει την άκρη του γιαλού
κι εγώ γυρεύω εσένανε
εσένανε που μ' έστησες ξανά στο ραντεβού
Εψαχνα να 'βρω τον μπελά μου και τελικά τον βρήκα
και πήγα και αγάπησα ένα μωρό τη Ρίτα
Ρίτα 18 χρονών κι εγώ 45
Ρίτα εσύ 'σαι στην αρχή κι εγώ στο παρα πέντε
Ρίτα Ριτάκι κανένα δε φοβάσαι
Ρίτα Ριτάκι τίποτα δε θυμάσαι
Ρίτα Ριτάκι απόψε πού κοιμάσαι
Μου το 'χες πει πολλές φορές ότι δε μ' αγαπούσες
συγγνώμη δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες
γι' αυτό λοιπόν σε χαιρετώ και φεύγω δίχως λόγια
με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια
Ρίτα Ριτάκι κανένα δε φοβάσαι
Ρίτα Ριτάκι τίποτα δε θυμάσαι
Ρίτα Ριτάκι απόψε πού κοιμάσαι
Αφιερώματα Κατσιμίχα (1)
(Μερικά απο τα αγαπημένα μου τραγούδια τα έχει πει ο Κατσιμίχας γιαυτό δεν θα μπορούσα να μην κάνω ένα αφιέρωμα σε αυτόν και τα τραγούδια του)
Μια βραδιά στο λούκι
Προχτές εκεί που τα 'πινα με κάποιο κολλητό μου κοιτώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια δυο ματάκια γυρίζω στον δικό μου, ο τύπος μου, Νικόλα και μένα, μ' απαντάει, και εκεί αρχίσαν όλα
Εγώ αυτοσυγκεντρώθηκα για να την μαγνητίσω αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία αλήθεια σας το λέω, απότυχα τελείως δε μου 'δινε καμία, μα καμία σημασία.
Όπως καταλαβαίνετε δε μ' έπαιρνε καθόλουαλλά εξακολούθησα ερήμην να κοιτάωο φίλος μου εγκρίνιαζε, βρε Χάρη, σου μιλάωγια πες μου, σε κοιτάει; καθόλου τ' απαντάω
Σε μια στιγμή το βλέμμα της πλανήθηκε στο χώροκι απάνω μου σταμάτησε σαν κάτι να ζητούσε ταράχτηκα και σκέφτηκα, Θεέ μου, εμένανε κοιτάει όμως εκείνη κοίταγε να βρει τον σερβιτόρο
Βοήθεια, Χριστιανοί, κοντεύω να φλιπάρω εγώ για κείνη χάνομαι και κείνη ούτε με ξέρει αχ, να 'μουνα αεράκι, καπνός από τσιγάρο στα στήθια της να μπαίνω και κείνη ας μη με θέλει
Βοήθεια, Χριστιανοί, κοντεύω να φλιπάρω ζηλεύω όποιον της μιλά και όποιον την κοιτάει μα πιο πολύ ζηλεύω εκείνον π' αγαπάει σαν τρέμει το κορμάκι της και σαν λιγοθυμάει.
Μια βραδιά στο λούκι
Προχτές εκεί που τα 'πινα με κάποιο κολλητό μου κοιτώ και βλέπω πίσω μου δυο μάτια δυο ματάκια γυρίζω στον δικό μου, ο τύπος μου, Νικόλα και μένα, μ' απαντάει, και εκεί αρχίσαν όλα
Εγώ αυτοσυγκεντρώθηκα για να την μαγνητίσω αυτά είναι κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία αλήθεια σας το λέω, απότυχα τελείως δε μου 'δινε καμία, μα καμία σημασία.
Όπως καταλαβαίνετε δε μ' έπαιρνε καθόλουαλλά εξακολούθησα ερήμην να κοιτάωο φίλος μου εγκρίνιαζε, βρε Χάρη, σου μιλάωγια πες μου, σε κοιτάει; καθόλου τ' απαντάω
Σε μια στιγμή το βλέμμα της πλανήθηκε στο χώροκι απάνω μου σταμάτησε σαν κάτι να ζητούσε ταράχτηκα και σκέφτηκα, Θεέ μου, εμένανε κοιτάει όμως εκείνη κοίταγε να βρει τον σερβιτόρο
Βοήθεια, Χριστιανοί, κοντεύω να φλιπάρω εγώ για κείνη χάνομαι και κείνη ούτε με ξέρει αχ, να 'μουνα αεράκι, καπνός από τσιγάρο στα στήθια της να μπαίνω και κείνη ας μη με θέλει
Βοήθεια, Χριστιανοί, κοντεύω να φλιπάρω ζηλεύω όποιον της μιλά και όποιον την κοιτάει μα πιο πολύ ζηλεύω εκείνον π' αγαπάει σαν τρέμει το κορμάκι της και σαν λιγοθυμάει.
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
Φωτογραφία απο δορυφόρο...
Να πως φαίνετε η Πελονόννησος απο δορυφόρο.Πάει το πράσσινο! Πάει αισιοδοξία!
SOS!!!
Καίγεται η Ελλάδα! Η Πελοπόννησος έχει καεί σχεδόν ολόκληρη! Η αρχαία Ολυμπία καταστράφηκε.
Μέχρι χθες 53 άτομα ήταν νεκρά! Αν είναι δυνατόν!
3 μέρες τώρα επικρατεί αυτή η κατάσταση και δεν λέει να φτιάξει! Η μισή οικονομία της χώρας καταστράφηκε. Δεν μας έφτανε που χρωστούσαμε σε όλη την Ευρώπη από τα δάνεια που είχαμε πάρει τώρα έγινε κι αυτό!
Ποιος μας καίει άραγε?
Μέχρι χθες 53 άτομα ήταν νεκρά! Αν είναι δυνατόν!
3 μέρες τώρα επικρατεί αυτή η κατάσταση και δεν λέει να φτιάξει! Η μισή οικονομία της χώρας καταστράφηκε. Δεν μας έφτανε που χρωστούσαμε σε όλη την Ευρώπη από τα δάνεια που είχαμε πάρει τώρα έγινε κι αυτό!
Ποιος μας καίει άραγε?
Σάββατο 25 Αυγούστου 2007
Το 'καμάρι' της Ελληνικής αστρονομίας!
Απο το skai.gr
Πρόκειται για ένα από τα πλέον σύγχρονα τηλεσκόπια της Ευρώπης και βρίσκεται στη ψηλότερη κορυφή του Χέλμου, στα Καλάβρυτα. Το όνομά του... Αρίσταρχος, που προέρχεται από τον αρχαίο Έλληνα αστρονόμο, ο οποίος το 280 π.Χ. όρισε τον ήλιο ως κέντρο του σύμπαντος.
Το κάτοπτρο του Αρίσταρχου, αγγίζει τα 2 μέτρα και 30 εκατοστά, και μπορεί να στοχεύσει και να παρατηρεί, ουράνια αντικείμενα, με ιδιαίτερη ακρίβεια. Τα δεδομένα που καταγράφει, μεταφέρονται με μικροκύματα, απευθείας στην έδρα του Αστεροσκοπείου, στη Πεντέλη. Για την ηλεκτροδότησή του απαιτήθηκε η κατασκευή υπόγειου δικτύου μέσης τάσης 20kV, μήκους περίπου 4 χμ και έγιναν ειδικές κατασκευές προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες, λόγω του δύσβατου των εδαφών. Στην κορυφή Νεραϊδοράχη εγκαταστάθηκε υποσταθμός, ισχύος 25kVA, για τη σύνδεση της παροχής χαμηλής τάσης του τηλεσκοπίου. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν σε δύο μήνες, σύμφωνα με τον σχεδιασμό. Στις 22 Αυγούστου, η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, θα εγκαινιάσει τον "Αρίσταρχο", και το νέο "καμάρι" της ελληνικής αστρονομίας, θα αρχίσει να λειτουργεί, επί 24ώρου βάσεως...
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007
Ο λαός εκφράζεται!
Φιλοσοφική συζήτηση μεταξύ καθηγητή και φοιτητή...
Το παρακάτω είναι μια διαφωνία ενός καθηγητή φιλοσοφίας και ενός φοιτητή του την ώρα του μαθήματος. Το βρήκα σε ένα πολύ ενδιαφέρον forum. Προσοχή! Δεν είναι κείμενο υποστήρηξης ή μη στην ύπαρξη του θεού. Δεν το έβαλα δηλ για να πω τη γνώμη μου σχετικά με το θέμα. Απλά μου φανηκε ενδιαφέρον.
Eνας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: Ο...Θεός...
Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ...
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ...
Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.
Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο Albert Einstein...
Eνας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.
Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;
Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.
Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ.: Φυσικά.
Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;
Φοιτ.: Ναι
Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;
Φοιτ: Ναι.
Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;
Φοιτ.: Όχι.
Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;
Φοιτ.: Ο...Θεός...
Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;
Φοιτ.: Μάλιστα.
Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;
Φοιτ.: ...
Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;
Φοιτ.: Όχι, κύριε.
Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;
Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.
Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;
Φοιτ.: Ναι.
Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;
Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.
Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.
Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;
Καθ.: Ναι.
Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της. Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...
Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;
Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;
Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.
Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;
Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.
Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;
Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;
Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.
Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;
Καθ.: ...
Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;
Καθ.: ...
Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;
Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.
Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο Albert Einstein...
Κυριακή 19 Αυγούστου 2007
Πίσω απο τον περίεργο σωλήνα...
Είμαι τρελή που ασχολούμαι; Δεν καταλαβαίνω…
‘Χάνομαι σε μια ταράτσα πίσω από κάποιον περίεργο σωλήνα με τις ώρες και ψάχνω το άπειρο.’ Έτσι μου λένε…
Μα δεν είναι καθόλου έτσι. Εγώ απλά χαζεύω τον ουρανό. Ή μήπως όχι;
Είμαι σ’ ένα βουνό, να εκεί ψηλά! Είναι βράδι πολύ αργά κι εγώ κάθομαι ακόμα εδώ. Πίσω από το σωλήνα. Ναι, πίσω από αυτόν!
Βάζω το μάτι μου πίσω από μια μικρή τρυπούλα. Βλέπω το Δία! Να η Ιώ, να και η Ευρώπη! Το μάτι μου πλανιέται από δω και από κει. Το σώμα μου βρίσκετε ακόμα στο βουνό όμως η φαντασία μου φτάνει… Που άραγε; Δεν ξέρω ούτε κι εγώ.
Δεν είμαι όμως μόνη. Είναι και η Έφη εδώ. Ψάχνουμε με τις ώρες τον τρομακτικό αλλά γοητευτικό ουρανό. Δείχνω με το δάχτυλο μου εκεί μακριά. Να εκεί θα είναι η Κόμη μου. Η Κόμη της Βερενίκης.
Πάμε τώρα να βρούμε το γαλαξία της Ανδρομέδας. Προς τα πού πέφτει άραγε; Στην πορεία θα το ανακαλύψουμε…
‘Χάνομαι σε μια ταράτσα πίσω από κάποιον περίεργο σωλήνα με τις ώρες και ψάχνω το άπειρο.’ Έτσι μου λένε…
Μα δεν είναι καθόλου έτσι. Εγώ απλά χαζεύω τον ουρανό. Ή μήπως όχι;
Είμαι σ’ ένα βουνό, να εκεί ψηλά! Είναι βράδι πολύ αργά κι εγώ κάθομαι ακόμα εδώ. Πίσω από το σωλήνα. Ναι, πίσω από αυτόν!
Βάζω το μάτι μου πίσω από μια μικρή τρυπούλα. Βλέπω το Δία! Να η Ιώ, να και η Ευρώπη! Το μάτι μου πλανιέται από δω και από κει. Το σώμα μου βρίσκετε ακόμα στο βουνό όμως η φαντασία μου φτάνει… Που άραγε; Δεν ξέρω ούτε κι εγώ.
Δεν είμαι όμως μόνη. Είναι και η Έφη εδώ. Ψάχνουμε με τις ώρες τον τρομακτικό αλλά γοητευτικό ουρανό. Δείχνω με το δάχτυλο μου εκεί μακριά. Να εκεί θα είναι η Κόμη μου. Η Κόμη της Βερενίκης.
Πάμε τώρα να βρούμε το γαλαξία της Ανδρομέδας. Προς τα πού πέφτει άραγε; Στην πορεία θα το ανακαλύψουμε…
Το παραπάνω είναι μια σκέψη της στιγμής. Σκεφτόμουν όλους εκείνους τους ερασιτέχνες αστρονόμους που μ’ ένα τηλεσκόπιο βρίσκουν ένα μέρος χωρίς φωτορύπανση και ψάχνουν το νυχτερινό ουρανό.
Σάββατο 18 Αυγούστου 2007
Η Κόμη της Βερενίκης
Η Κόμη της Βερενίκης είναι ο αγαπημένος μου αστερισμός. Μεσουρανεί τον οκτώβρη. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία της στη μυθολογία.
Η Βερενίκη ήταν πρόσωπο υπαρκτό, που έζησε την εποχή των Πτολεμαίων. Την περιγράφουν ως μια γυναίκα με περισσή χάρη και έντονα πάθη. Δεν δίστασε μάλιστα να βάλει να δολοφονήσουν τον άνθρωπο που προόριζαν για σύζυγό της, που δεν ήταν άλλος από τον νεαρό εραστή της μητέρας της.
Λίγο αργότερα παντρεύεται τον Πτολεμαίο Γ΄ τον Ευεργέτη. Ο κοινός έγγαμος βίος διακόπτεται αμέσως μετά τον γάμο, γιατί ο Πτολεμαίος στο πλαίσιο των κατακτητικών πολέμων αναγκάζεται να εκστρατεύσει στη Συρία. Τότε η Βασίλισσα Βερενίκη αποφασίζει να τάξει στη Θεά του Έρωτα, Αφροδίτη, πως θα κόψει σύρριζα τα ωραία μαλλιά της αν ο άνδρας της επιστρέψει σώος και νικητής. Τρία χρόνια αργότερα, ακούγοντας τη χαρμόσυνη είδηση για την επιστροφή του συζύγου της, η Βερενίκη κόβει την πλεξίδα της και την αφιερώνει στο ναό της Αφροδίτης. Άξαφνα όμως, η κόμη της εξαφανίζεται από το ναό. Ο Πτολεμαίος εξοργίζεται και τότε ο Κόνων ο Σάμιος για να εξευμενίσει το θυμό του αλλά και για να κολακέψει το βασιλικό ζευγάρι, καλεί τον Πτολεμαίο στο αστεροσκοπείο για να του "εξηγήσει" την εξαφάνιση της πλεξίδας. Εκεί, του δείχνει τον ως τότε ανώνυμο αστερισμό που έμοιαζε με κόμη, λέγοντάς του πως η Θεά Αφροδίτη τη μετέφερε στους ουρανούς μ' ένα φτερωτό άλογο - άνεμο !
Την ίδια εποχή ο σοφός και ποιητής Καλλίμαχος, γράφει το περίφημο ομώνυμο ποίημα, το οποίο σώθηκε ολόκληρο μόνο στα λατινικά.
Λίγο αργότερα παντρεύεται τον Πτολεμαίο Γ΄ τον Ευεργέτη. Ο κοινός έγγαμος βίος διακόπτεται αμέσως μετά τον γάμο, γιατί ο Πτολεμαίος στο πλαίσιο των κατακτητικών πολέμων αναγκάζεται να εκστρατεύσει στη Συρία. Τότε η Βασίλισσα Βερενίκη αποφασίζει να τάξει στη Θεά του Έρωτα, Αφροδίτη, πως θα κόψει σύρριζα τα ωραία μαλλιά της αν ο άνδρας της επιστρέψει σώος και νικητής. Τρία χρόνια αργότερα, ακούγοντας τη χαρμόσυνη είδηση για την επιστροφή του συζύγου της, η Βερενίκη κόβει την πλεξίδα της και την αφιερώνει στο ναό της Αφροδίτης. Άξαφνα όμως, η κόμη της εξαφανίζεται από το ναό. Ο Πτολεμαίος εξοργίζεται και τότε ο Κόνων ο Σάμιος για να εξευμενίσει το θυμό του αλλά και για να κολακέψει το βασιλικό ζευγάρι, καλεί τον Πτολεμαίο στο αστεροσκοπείο για να του "εξηγήσει" την εξαφάνιση της πλεξίδας. Εκεί, του δείχνει τον ως τότε ανώνυμο αστερισμό που έμοιαζε με κόμη, λέγοντάς του πως η Θεά Αφροδίτη τη μετέφερε στους ουρανούς μ' ένα φτερωτό άλογο - άνεμο !
Την ίδια εποχή ο σοφός και ποιητής Καλλίμαχος, γράφει το περίφημο ομώνυμο ποίημα, το οποίο σώθηκε ολόκληρο μόνο στα λατινικά.
Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007
Το μεγαλείο του σύμπαντος κόσμου!!!
Αν υπάρχει κάποιος που να νιώσει έστω και λίγο θαυμασμό ή δέος καθώς βλέπει τις παρακάτω εικόνες τότε μπορεί να καταλάβει τη μαγεία του απέραντου και γεμάτου μυστήρια ουρανού μας...
Origin of universe!
Red giant
Supernova!!! 
The andromeda galaxy
Cat eye nebula...
Horsehead nebula
Τετάρτη 25 Ιουλίου 2007
Ο έναστρος ουρανός
Πολλοί πιστεύουν ότι ο έναστρος ουρανός είναι το σύμβολο της αφθαρσίας της ύλης. Στην πραγματικότητα όμως τα άστρα γεννιούνται και πεθαίνουν. Τα αστέρια όπως και ο άνθρωπος γεννιούνται, περνούν κάποια στάδια στη ζωή τους κι έπειτα πεθαίνουν, έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους πάνω στο σύμπαν και είναι έτοιμα να αποχωρήσουν.
Πολλά πεθαίνουν ομαλά άλλα όμως έχουν βίαιο θάνατο. Το ονομαζόμενο supernova κάνει το άστρο να σκάει με τόση δύναμη που δεν την έχουν εκατομμύρια πυρηνικές βόμβες!
Ο κύκλος και η διάρκεια ζωής ενός αστεριού εξαρτάται από τη μάζα του –όπως του ανθρώπου από τις συνήθειες του-. ‘Όσο πιο μεγάλο είναι ένα αστέρι όσο κι αν φαίνεται περίεργο πεθαίνει πιο γρήγορα επειδή σπαταλάει γρηγορότερα την πυρηνική ενέργεια που διαθέτει στο εσωτερικό του. Γίνεται επίσης γρηγορότερα η καύση του ηλίου σε άνθρακα.
Έτσι ένα άστρο πεθαίνει για να έρθει να πάρει τη θέση του ένα άλλο και να φωτίσει τον ουρανό μας με την παρουσία του.
Σημ: Αν υπάρχουν λάθη, θα μου είναι πολύ ευχάριστο να τα διορθώσετε.
Πολλά πεθαίνουν ομαλά άλλα όμως έχουν βίαιο θάνατο. Το ονομαζόμενο supernova κάνει το άστρο να σκάει με τόση δύναμη που δεν την έχουν εκατομμύρια πυρηνικές βόμβες!
Ο κύκλος και η διάρκεια ζωής ενός αστεριού εξαρτάται από τη μάζα του –όπως του ανθρώπου από τις συνήθειες του-. ‘Όσο πιο μεγάλο είναι ένα αστέρι όσο κι αν φαίνεται περίεργο πεθαίνει πιο γρήγορα επειδή σπαταλάει γρηγορότερα την πυρηνική ενέργεια που διαθέτει στο εσωτερικό του. Γίνεται επίσης γρηγορότερα η καύση του ηλίου σε άνθρακα.
Έτσι ένα άστρο πεθαίνει για να έρθει να πάρει τη θέση του ένα άλλο και να φωτίσει τον ουρανό μας με την παρουσία του.
Σημ: Αν υπάρχουν λάθη, θα μου είναι πολύ ευχάριστο να τα διορθώσετε.
Τρίτη 24 Ιουλίου 2007
Επιστημονισμός και επιστήμη...
Το παρακάτω κειμενάκι το έγραψα διαβάζοντας κάτι σχετικά με τον επιστημονισμό και την επιστήμη σ' ένα βιβλίο του John Polkinghorne με τίτλο Επιστήμη ή Θεός.
Ο επιστημονισμός και η επιστήμη είναι το ίδιο; Δεν νομίζω. Πολλοί μπερδεύονται και νομίζουν πως ο επιστημονισμός υπάρχει από όλους στην επιστήμη.
Ο επιστημονισμός είναι ο ισχυρισμός πως η επιστήμη είναι το παν κι έτσι πολλοί τον απορρίπτουν. Ωστόσο με την απόρριψη αυτή, από πολλές κριτικές που διατυπώνονται η επιστήμη διατρέχει τον κίνδυνο να την απορρίψουν κι εκείνη. Η επιστήμη όμως έχει πολλά να μας μάθει τα οποία οφείλουμε να τα ακούσουμε με σοβαρότητα. Άλλωστε εμείς δημιουργήσαμε την επιστήμη. Πολλά πάρα πολλά χρόνια πριν όταν ο άνθρωπος σταμάτησε πια να φοβάται όταν έπεφτε ένας κεραυνός και άρχισε να εξηγεί το φαινόμενο έγινε η αρχή της επιστήμης και έχει κάνει άλματα όπως είναι προφανές σήμερα.
Έχουμε τη δυνατότητα να υποθέσουμε, να πειραματιστούμε και να επαληθεύσουμε ή να απορρίψουμε τη θεωρία μας ανάλογα με τα αποτελέσματα μας.
Η επιστήμη είναι σημαντική για τη ζωή αλλά ο επιστημονισμός είναι η υπερβολή της. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να επιδιώξουμε τη διαφοροποίηση τους πριν ισοπεδωθεί η ιδεολογία της επιστήμης…
Ο επιστημονισμός και η επιστήμη είναι το ίδιο; Δεν νομίζω. Πολλοί μπερδεύονται και νομίζουν πως ο επιστημονισμός υπάρχει από όλους στην επιστήμη.
Ο επιστημονισμός είναι ο ισχυρισμός πως η επιστήμη είναι το παν κι έτσι πολλοί τον απορρίπτουν. Ωστόσο με την απόρριψη αυτή, από πολλές κριτικές που διατυπώνονται η επιστήμη διατρέχει τον κίνδυνο να την απορρίψουν κι εκείνη. Η επιστήμη όμως έχει πολλά να μας μάθει τα οποία οφείλουμε να τα ακούσουμε με σοβαρότητα. Άλλωστε εμείς δημιουργήσαμε την επιστήμη. Πολλά πάρα πολλά χρόνια πριν όταν ο άνθρωπος σταμάτησε πια να φοβάται όταν έπεφτε ένας κεραυνός και άρχισε να εξηγεί το φαινόμενο έγινε η αρχή της επιστήμης και έχει κάνει άλματα όπως είναι προφανές σήμερα.
Έχουμε τη δυνατότητα να υποθέσουμε, να πειραματιστούμε και να επαληθεύσουμε ή να απορρίψουμε τη θεωρία μας ανάλογα με τα αποτελέσματα μας.
Η επιστήμη είναι σημαντική για τη ζωή αλλά ο επιστημονισμός είναι η υπερβολή της. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να επιδιώξουμε τη διαφοροποίηση τους πριν ισοπεδωθεί η ιδεολογία της επιστήμης…
Το παραλήρημα της παράνοιας!
-Εγώ πιστεύω ότι η Γη γυρίζει.
-Όχι δεν γυρίζει παρ’ το πίσω!
-Εντάξει. Κι όμως γυρίζει.(Γαλιλαίος)
-Υπάρχουν σωστές ή λάθος απόψεις;
-Όχι.
-Σωστές ή λάθος θεωρίες;
-Ναι, αποδεικνύονται πειραματικά.
-Φιλοσοφικά ερωτήματα. Και ποιος είναι ο ορισμός της φιλοσοφίας;
-Μάλλον αποτελεί από μόνος του ένα φιλοσοφικό ερώτημα.
-Υπάρχει Θεός;
-Υπάρχει η δύναμη του ανθρώπου.
-Γιατί τα ρωτάω όλα αυτά;
-Γιατί όταν το ένα γιατί φέρνει το άλλο ο άνθρωπος προοδεύει.
-Προοδεύω δηλαδή ή τρελαίνομαι;
-Μπορεί να προοδεύεις μέσω της τρέλας που υπάρχει στη φιλοσοφία της επιστήμης.
-Βρίσκομαι σε μέθη;
-Μπορεί.
-Όχι δεν γυρίζει παρ’ το πίσω!
-Εντάξει. Κι όμως γυρίζει.(Γαλιλαίος)
-Υπάρχουν σωστές ή λάθος απόψεις;
-Όχι.
-Σωστές ή λάθος θεωρίες;
-Ναι, αποδεικνύονται πειραματικά.
-Φιλοσοφικά ερωτήματα. Και ποιος είναι ο ορισμός της φιλοσοφίας;
-Μάλλον αποτελεί από μόνος του ένα φιλοσοφικό ερώτημα.
-Υπάρχει Θεός;
-Υπάρχει η δύναμη του ανθρώπου.
-Γιατί τα ρωτάω όλα αυτά;
-Γιατί όταν το ένα γιατί φέρνει το άλλο ο άνθρωπος προοδεύει.
-Προοδεύω δηλαδή ή τρελαίνομαι;
-Μπορεί να προοδεύεις μέσω της τρέλας που υπάρχει στη φιλοσοφία της επιστήμης.
-Βρίσκομαι σε μέθη;
-Μπορεί.
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007
Ποιός θυσιάζει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο;
Με αφορμή μια φράση από το ποίημα του Pablo Neruda σκέφτηκα να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο. Εκφράζει την άποψη μου χωρίς να είναι απαραίτητα σωστή.
Ποιος θυσιάζει σήμερα τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο;
Πολλοί λίγοι. Είμαστε ήσυχοι, ικανοποιημένοι και χαρούμενοι με αυτά που έχουμε και δεν αναζητάμε πάντα το καλύτερο και πολλές φορές το αδύνατο γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε κι αυτά που έχουμε.
Δεν προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο συναρπαστική και πιο παράξενη. Έχουμε πέσει θύματα της καθημερινότητας επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα την ίδια διαδρομή.
Ποιος πήγε να χτυπήσει το χέρι στο γραφείο του αφεντικού του για να ζητήσει προαγωγή ή αύξηση αν τη δικαιούται; Σχεδόν κανείς γιατί φοβούνται μήπως χάσουν κι αυτά που έχουν, τη δουλεία τους στην προκειμένη περίπτωση και δεν το διακινδυνεύουν.
Ποιος έφυγε από τον ήσυχο και βαρετό τόπο όπου έμενε για να κάνει ένα επικίνδυνο ταξίδι ψάχνοντας την ‘Ιθάκη’ του; Μόνο αυτοί που χαρακτηρίστηκαν ως τρελοί θαλασσοπόροι στη συνέχεια.
Σήμερα δεν ρισκάρουμε, δεν διακινδυνεύουμε αυτά που έχουμε για να κυνηγήσουμε το όνειρο μας. Φοβόμαστε το αβέβαιο, δεν ξέρουμε τι θα προκύψει αν ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα και αναζητήσουμε τα παράξενα και γοητευτικά όμως συγχρόνως και αυτό μας κρατάει επιφυλακτικούς.
Το άγνωστο και το αβέβαιο λίγους τους ελκύει πια. Δεν ξέρουμε αν αυτό που θα συμβεί στο τέλος θα είναι καλό ή κακό. Σίγουρα όμως θα έχουμε αποκτήσει πολλά από τη διαδρομή.
Γιατί λοιπόν να μη ρισκάρουμε για να κυνηγήσουμε αυτό που θέλουμε;
Ποιος θυσιάζει σήμερα τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο;
Πολλοί λίγοι. Είμαστε ήσυχοι, ικανοποιημένοι και χαρούμενοι με αυτά που έχουμε και δεν αναζητάμε πάντα το καλύτερο και πολλές φορές το αδύνατο γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε κι αυτά που έχουμε.
Δεν προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο συναρπαστική και πιο παράξενη. Έχουμε πέσει θύματα της καθημερινότητας επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα την ίδια διαδρομή.
Ποιος πήγε να χτυπήσει το χέρι στο γραφείο του αφεντικού του για να ζητήσει προαγωγή ή αύξηση αν τη δικαιούται; Σχεδόν κανείς γιατί φοβούνται μήπως χάσουν κι αυτά που έχουν, τη δουλεία τους στην προκειμένη περίπτωση και δεν το διακινδυνεύουν.
Ποιος έφυγε από τον ήσυχο και βαρετό τόπο όπου έμενε για να κάνει ένα επικίνδυνο ταξίδι ψάχνοντας την ‘Ιθάκη’ του; Μόνο αυτοί που χαρακτηρίστηκαν ως τρελοί θαλασσοπόροι στη συνέχεια.
Σήμερα δεν ρισκάρουμε, δεν διακινδυνεύουμε αυτά που έχουμε για να κυνηγήσουμε το όνειρο μας. Φοβόμαστε το αβέβαιο, δεν ξέρουμε τι θα προκύψει αν ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα και αναζητήσουμε τα παράξενα και γοητευτικά όμως συγχρόνως και αυτό μας κρατάει επιφυλακτικούς.
Το άγνωστο και το αβέβαιο λίγους τους ελκύει πια. Δεν ξέρουμε αν αυτό που θα συμβεί στο τέλος θα είναι καλό ή κακό. Σίγουρα όμως θα έχουμε αποκτήσει πολλά από τη διαδρομή.
Γιατί λοιπόν να μη ρισκάρουμε για να κυνηγήσουμε αυτό που θέλουμε;
Υπάρχει αντίθεση στη φύση;
Πρόσφατα είχα μία συζήτηση με κάποιον στο internet. Λέγαμε για την αντίθεση στη φύση. Τελικά φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει.
Πάντα πίστευα ότι υπάρχει αντίθεση στη φύση όπως το φως και το σκοτάδι. Στην πραγματικότητα όμως το σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός. Το φως δεν το αντιλαμβανόμαστε άμεσα αλλά μέσω των αντικειμένων που φωτίζει. Το σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός σε σημείο να μην μπορείς να αντιληφθείς μέσω της όρασης τα αντικείμενα γύρω σου. Κάτι παρόμοιο γίνεται και με κρύο-ζέστη και με πολλά άλλα.
Τι γίνεται όμως με τη δράση και την αντίδραση; Δεν είναι 2 αντίθετες δυνάμεις;
Στην ουσία είναι 2 δυνάμεις αντίθετης φοράς. Εννοιολογικά όμως δεν υπάρχει το αντίθετο της δύναμης σαν έννοια. Δεν υπάρχει πχ κάποιο μέγεθος αντιδύναμης. Η δράση έχει αντίθετη φορά από την αντίδραση δεν είναι όμως εκ φύσεως αντίθετα μεγέθη. Όπως πχ το 1 είναι αριθμός, το -1 είναι επίσης αριθμός, είναι ο συμμετρικός του αριθμός με κέντρο συμμετρίας το 0.
Αυτό είναι ένα απλοϊκό μας συμπέρασμα. Ελπίζω τουλάχιστον να μην είμαστε πολύ μακριά από την πραγματικότητα…
Το επόμενο στάδιο είναι η ύλη και η αντιύλη που δύσκολα θα καταλάβω τη σχέση μεταξύ τους!
Πάντα πίστευα ότι υπάρχει αντίθεση στη φύση όπως το φως και το σκοτάδι. Στην πραγματικότητα όμως το σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός. Το φως δεν το αντιλαμβανόμαστε άμεσα αλλά μέσω των αντικειμένων που φωτίζει. Το σκοτάδι είναι η έλλειψη του φωτός σε σημείο να μην μπορείς να αντιληφθείς μέσω της όρασης τα αντικείμενα γύρω σου. Κάτι παρόμοιο γίνεται και με κρύο-ζέστη και με πολλά άλλα.
Τι γίνεται όμως με τη δράση και την αντίδραση; Δεν είναι 2 αντίθετες δυνάμεις;
Στην ουσία είναι 2 δυνάμεις αντίθετης φοράς. Εννοιολογικά όμως δεν υπάρχει το αντίθετο της δύναμης σαν έννοια. Δεν υπάρχει πχ κάποιο μέγεθος αντιδύναμης. Η δράση έχει αντίθετη φορά από την αντίδραση δεν είναι όμως εκ φύσεως αντίθετα μεγέθη. Όπως πχ το 1 είναι αριθμός, το -1 είναι επίσης αριθμός, είναι ο συμμετρικός του αριθμός με κέντρο συμμετρίας το 0.
Αυτό είναι ένα απλοϊκό μας συμπέρασμα. Ελπίζω τουλάχιστον να μην είμαστε πολύ μακριά από την πραγματικότητα…
Το επόμενο στάδιο είναι η ύλη και η αντιύλη που δύσκολα θα καταλάβω τη σχέση μεταξύ τους!
Κάτι για τον άνθρωπο...
Έχοντας ως αφορμή ένα φυλλάδιο που διάβασα και κάποιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει σκέφτηκα να γράψω το συγκεκριμένο κείμενο σχετικά με τον άνθρωπο. Εκφράζει τη δική μου άποψη.
Άνθρωπος. Προέρχεται από το άνω + θρώσκω. Σημαίνει αυτός που κοιτάει ψηλά. Λίγο βαρετή δεν είναι αυτή η εξήγηση;
Άνθρωπος είναι αυτός που θέτει ψηλούς στόχους στη ζωή του, που δεν αρκείτε σ’ αυτό που έχει. Διαθέτει φαντασία, δημιουργικότητα, νιώθει την ανάγκη να εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο. Βλέπει το απέραντο της γαλάζιας θάλασσας που απλώνεται μπροστά του και νιώθει χαρούμενος. Ονειροπολεί, κάνει σκέψεις που τον απογειώνουν. Φθάνει με το νου του εκεί όπου με το σώμα του δεν θα φτάσει ποτέ κανένα άλλο πλάσμα! Σε μακρινούς γαλαξίες. Πλανιέται τόσο μακριά ή και το αντίθετο. Μπορεί ν βρίσκεται πολύ κοντά. Πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα όμως;
Την πραγματικότητα που ο ίδιος δημιουργεί, την πραγματικότητα της σκέψης του, της φαντασίας του, των ονείρων του. Μια πραγματικότητα, έναν κόσμο δηλαδή με τους όρους και κανόνες. Ο μόνος νόμος που ισχύει εκεί είναι η ύπαρξη της αισιοδοξίας γιατί έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος, αισιόδοξος!
Αυτό είναι ο άνθρωπος και αυτό θα συνεχίσει να είναι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτούς που έχω γνωρίσει!
Άνθρωπος. Προέρχεται από το άνω + θρώσκω. Σημαίνει αυτός που κοιτάει ψηλά. Λίγο βαρετή δεν είναι αυτή η εξήγηση;
Άνθρωπος είναι αυτός που θέτει ψηλούς στόχους στη ζωή του, που δεν αρκείτε σ’ αυτό που έχει. Διαθέτει φαντασία, δημιουργικότητα, νιώθει την ανάγκη να εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο. Βλέπει το απέραντο της γαλάζιας θάλασσας που απλώνεται μπροστά του και νιώθει χαρούμενος. Ονειροπολεί, κάνει σκέψεις που τον απογειώνουν. Φθάνει με το νου του εκεί όπου με το σώμα του δεν θα φτάσει ποτέ κανένα άλλο πλάσμα! Σε μακρινούς γαλαξίες. Πλανιέται τόσο μακριά ή και το αντίθετο. Μπορεί ν βρίσκεται πολύ κοντά. Πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα όμως;
Την πραγματικότητα που ο ίδιος δημιουργεί, την πραγματικότητα της σκέψης του, της φαντασίας του, των ονείρων του. Μια πραγματικότητα, έναν κόσμο δηλαδή με τους όρους και κανόνες. Ο μόνος νόμος που ισχύει εκεί είναι η ύπαρξη της αισιοδοξίας γιατί έτσι πρέπει να είναι ο άνθρωπος, αισιόδοξος!
Αυτό είναι ο άνθρωπος και αυτό θα συνεχίσει να είναι όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν αυτούς που έχω γνωρίσει!
Ποιός αργοπεθαίνει σύμφωνα με τον Pablo...
Το ποίημα αυτό το βρήκα τυχαία ψάχνοντας κάτι άλλο στα google. Μπορεί να είναι και ένα μάθημα ζωής. Νομίζω οτι θέλει να μας δείξει ποιός αργοπεθαίνει ψυχικά και χάνει το νόημα της ζωής του.
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος με τη δουλειά του και δεν κάνει κάτι γι’αυτό.
Αργοπεθαίνει αυτός που δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα, για να κυνηγήσει ένα όνειρο.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την ασταμάτητη βροχή.
Για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απο το απλό γεγονός της αναπνοής.
Στον κάκτο της ζωής να μην είμαστε άλλο ένα αγκάθι, ας γίνουμε τα άνθη!
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές.
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος με τη δουλειά του και δεν κάνει κάτι γι’αυτό.
Αργοπεθαίνει αυτός που δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα, για να κυνηγήσει ένα όνειρο.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική.
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την ασταμάτητη βροχή.
Για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απο το απλό γεγονός της αναπνοής.
Στον κάκτο της ζωής να μην είμαστε άλλο ένα αγκάθι, ας γίνουμε τα άνθη!
Σε ποιά πραγματικότητα να ζούμε;
Πόσα και πόσα επιτεύγματα του ανθρώπου δεν οφείλονται στην ‘τρέλα’ κάποιων, στα όνειρα τους; Τα όνειρα είναι δύναμη, είναι δημιουργία, είναι ο αληθινός μας εαυτός απογυμνωμένος από την κοινωνική του εικόνα, τα ‘πρέπει’ και τα ‘μη’.
Φίλιππος Μανδηλαράς
Διαβάζοντας αυτά τα λόγια μπορούμε να ξεφύγουμε λίγο από τη στείρη και στεγνή πραγματικότητα. Μπορούμε να ζήσουμε στο δικό μας κόσμο, έναν κόσμο όπου τα θεμέλια τα χτίζουμε εμείς δεν τα έχουμε έτοιμα. Τα δημιουργούμε όπως ακριβώς θέλουμε, όπως ακριβώς μας κάνουν ευτυχισμένους.
Απ’ την άλλη όμως υπάρχουν και οι ρεαλιστές. Άνθρωποι τελείως προσγειωμένοι. Ο κόσμος τους είναι η κοινωνία των ‘πρέπει’ και των ‘μη’ και όχι των ‘αισθάνομαι’. Πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να πλάθει το δικό του κόσμο, έναν κόσμο με ξάστερο ουρανό, τη θάλασσα γαλάζια, έναν κόσμο όπου ο μόνος του νόμος είναι η ύπαρξη της αισιοδοξίας. Λένε πως η φαντασία και τα όνειρα είναι αδυναμία, είναι για τους ανισσόροπους οραματιστές, τους θαλασσοπόρους και τους εξερευνητές. Δεν πρέπει να μας κατευθύνουν γιατί εκεί που θα βρισκόμαστε ψηλά θα πέσουμε απότομα και θα καταλάβουμε ότι ο κόσμος είναι πολύ σκληρός και αυτό θα είναι πολύ άσχημο.
Αν και όλα αυτά μπορεί να ισχύουν κάποιος έχει πει: Ότι έχουμε καταφέρει το οφείλουμε στους οραματιστές, τους θαλασσοπόρους και τους εξερευνητές ακόμα και αν στην αρχή τους νομίζαμε ανισσόροπους.
Εγώ λοιπόν σε τι πρέπει να πιστέψω; Σε ποιόν κόσμο πρέπει να ζώ;
Φίλιππος Μανδηλαράς
Διαβάζοντας αυτά τα λόγια μπορούμε να ξεφύγουμε λίγο από τη στείρη και στεγνή πραγματικότητα. Μπορούμε να ζήσουμε στο δικό μας κόσμο, έναν κόσμο όπου τα θεμέλια τα χτίζουμε εμείς δεν τα έχουμε έτοιμα. Τα δημιουργούμε όπως ακριβώς θέλουμε, όπως ακριβώς μας κάνουν ευτυχισμένους.
Απ’ την άλλη όμως υπάρχουν και οι ρεαλιστές. Άνθρωποι τελείως προσγειωμένοι. Ο κόσμος τους είναι η κοινωνία των ‘πρέπει’ και των ‘μη’ και όχι των ‘αισθάνομαι’. Πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να πλάθει το δικό του κόσμο, έναν κόσμο με ξάστερο ουρανό, τη θάλασσα γαλάζια, έναν κόσμο όπου ο μόνος του νόμος είναι η ύπαρξη της αισιοδοξίας. Λένε πως η φαντασία και τα όνειρα είναι αδυναμία, είναι για τους ανισσόροπους οραματιστές, τους θαλασσοπόρους και τους εξερευνητές. Δεν πρέπει να μας κατευθύνουν γιατί εκεί που θα βρισκόμαστε ψηλά θα πέσουμε απότομα και θα καταλάβουμε ότι ο κόσμος είναι πολύ σκληρός και αυτό θα είναι πολύ άσχημο.
Αν και όλα αυτά μπορεί να ισχύουν κάποιος έχει πει: Ότι έχουμε καταφέρει το οφείλουμε στους οραματιστές, τους θαλασσοπόρους και τους εξερευνητές ακόμα και αν στην αρχή τους νομίζαμε ανισσόροπους.
Εγώ λοιπόν σε τι πρέπει να πιστέψω; Σε ποιόν κόσμο πρέπει να ζώ;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
